(leestijd: 3 minuten)
Omgaan met een niet-bestaand-probleem
Kan dat? Dat iemand je vertelt dat er iets tussen jullie in staat, of dat er een probleem is dat hem of haar belemmert in een prettige relatie met jou, en dat jij dan tóch géén probleem hebt? Ik zou zeggen: wees voorzichtig.
Is er een verschil tussen ‘er is een probleem’ en ‘ik ervaar een probleem’? Ja, natuurlijk. Per definitie. Maar pas ook hier op, want vaak loopt dat door elkaar heen. Wil je het sterker horen? Ok, komt-ie: Zelfs als iemand een probleem ervaart dat er niet is (wie bepaalt dat overigens?), dan kan jij daar via die persoon toch last van ondervinden en krijg je op die manier alsnog te maken met dat niet bestaande probleem. Klinkt misschien best logisch, maar heb je wel eens echt stilgestaan bij de impact dat dat kan hebben? Ai, dat is lastig. Want nu moet je omgaan met een niet-bestaand-probleem. Althans, jij had geen probleem. Of nu toch wel?
Automobilist
Tja, natuurlijk ben jij die optimist die zelden problemen maakt. Maar dan hoor jij ook vast bij de 80% van de automobilisten die vindt dat-ie beter rijdt dan de rest.
En oja, jij als ras-optimist ziet vast ook vaak dat anderen problemen maken van dingen die jouw aandacht niet eens waard zijn. Allemaal van die onzinproblemen! Dat is vast heel herkenbaar voor je. Toch kunnen problemen die er volgens jou niet zijn, jou veel narigheid bezorgen.
Voorbeeld
Stel je bent getrouwd en jouw man of vrouw (vanaf nu in dit voorbeeld: ‘je vrouw’) geeft aan dat ze zich niet prettig voelt in jullie relatie. Dat ze zich niet gehoord noch begrepen voelt, omdat jij volgens haar altijd alles maar wegwimpelt. Ze geeft er voorbeelden bij en jij denkt dan ‘Inderdaad, dat houd ik meestal af als ze er weer over begint, want waar gáát het helemaal over’ en ‘Overal speelt wel eens wat; dan is er heus niet meteen een groot probleem’ en ‘We hebben het hier al zo vaak over gehad, het zou nu eens klaar moeten zijn’. Allemaal vast herkenbaar, want iedereen staat er zo wel eens in.
Maar ja, bedenkt jij je dan wel eens dat de perceptie, de manier waarop jouw vrouw de dingen ervaart, heel anders kan zijn dan hoe jij het ervaart? En realiseer jij je wel eens dat als jouw vrouw zich maar genoeg stoort aan die dingen die jij niet als vervelend ervaart, en zich dat opstapelt, dat dat groter en groter en belastender en belastender voor haar kan worden? Waar zou dat kunnen eindigen als jullie daarover niet effectief in gesprek gaan? En zou het ook jouw probleem kunnen worden? Hmm, als ze ineens een ander heeft zeg je vast iets gemakkelijker ‘ja’.
Dus, het probleem dat een ander ervaart, kan wel degelijk ook jouw probleem zijn. Zolang je dat niet inziet, mis je kansen om erger te voorkomen.
Uit de praktijk
Tijdens mediationsessies zoom ik geregeld in op dit soort situaties. Het bovenstaande voorbeeld heb ik onlangs nog besproken. En de man is tot het inzicht gekomen, dat als zijn vrouw zich ongelukkig voelt, wat de oorzaak daar ook van is, dat dat uitstraalt op hun relatie die ze sámen hebben. En dat hij – indirect – dan wel degelijk daarmee ook een probleem heeft. Hij zag het eerst niet, of ontkende het voor zichzelf heel hard, maar in de tweede mediationsessie kwam hij tot de volgende conclusie (en ik citeer zo precies mogelijk, met zijn toestemming uiteraard):
‘Blijkbaar zie ik niet waarom Esther (niet haar echte naam) problemen heeft met hoe ik vaak reageer. Ik vind mezelf alleen maar positief door ‘gedoe’ te vermijden. Ik wil ook de boel helemaal niet bagatelliseren, maar ik dacht op die manier een positieve, luchtige manier van reageren te hebben: kort, maar wel eerlijk. En heel feitelijk. Maar blijkbaar ervaart Esther het alsof ik alles maar wegwimpel en voelt zij zich daardoor niet gehoord. En niet prettig meer in onze relatie. Ik begrijp nu dat dat – zeker als ik daarin niet verander – op de lange duur gevolgen kan krijgen die we allebei helemaal niet willen’.
Kijk, dat was een eerlijke, open reactie. Het getuigt bovendien van inzicht in de situatie. En ook van de durf om kritisch naar jezelf te kijken. Het was de sleutel naar veel betere communicatie tussen deze twee mensen. En naar een (nog) betere relatie.
Er is nog een derde mediationsessie geweest, maar eigenlijk was die niet eens nodig.
Als mediator vind ik het geweldig om te zien hoe mensen elkaar weer ‘vinden’, en dat in slechts twee goede gesprekken. Ik hoop nog vaak een rol te mogen spelen bij het oplossen van dit soort belemmeringen in de communicatie.
Herken jij je eigen relatie in dit verhaal? Je bevindt je dan in goed gezelschap. En neem dan gerust eens vrijblijvend contact met me op. Bel je me? 072 505 4088 of 06 51 303 223.